Երբ ստ­վե­րը լույս է

Նախ՝ ով­քե՞ր են հրեշ­տակ­նե­րը. նրանց գո­յու­թյու­նը քրիս­տո­նեա­կան հա­վատ­քի ճշ­մար­տու­թյուն­նե­րից մեկն է։ Հու­նա­րեն «Ան­գե­ղոս» բա­ռը հա­յե­րե­նում ու­նի «Պատ­գա­մա­բեր» ի­մաս­տը։ Ի՞նչ պատ­գամ­ներ են բե­րել այդ լու­սե­ղեն ու հո­գե­ղեն էակ­նե­րը մարդ­կանց հա­մար, ո­րոնց կարևո­րու­թյու­նը վկայ­վել է Գր­քե­րի Գիր­քը հա­մար­վող «Աստ­վա­ծա­շունչ» մա­տյա­նում` բազ­մա­թիվ ան­գամ։ Այն­տեղ նկա­րագր­ված կարևոր մի պատ­մու­թյուն չկա, որ­տեղ չն­կա­րագր­վի հրեշ­տակ­նե­րի գոր­ծուն մաս­նակ­ցու­թյու­նը տվյալ պատ­մու­թյա­նը, որ­տեղ նրանք թե­պետ լու­սե­ղեն ու հո­գե­ղեն, բայց և տե­սա­նե­լի որևէ կեր­պա­րանք են առ­նում մարդ­կանց հետ հա­ղոր­դակ­ցու­թյան մեջ մտ­նե­լու հա­մար։ Իսկ ո՞վ գի­տե՝ ո՞ր հրեշ­տա­կը, և ու՞մ մի­ջո­ցով է շփ­վում յու­րա­քան­չյու­րիս հետ այ­սօր էլ։ Ե­թե դառ­նանք հա­յոց ե­կե­ղե­ցու՝ հրեշ­տակ­նե­րի նկատ­մամբ ու­նե­ցած վե­րա­բեր­մուն­քին, ըստ այդմ էլ հա­վա­տում ենք, որ հրեշ­տակ­նե­րի աշ­խարհն ան­տե­սա­նե­լի է մարմ­նա­վոր­նե­րի աչ­քե­րին, մա­նա­վանդ, երբ մարդ­կանց աչ­քերն ա­վե­լի շատ են տար­ված կյան­քա­յին ախ­տե­րով։ Հրեշ­տակ­նե­րի էու­թյու­նը հո­գե­ղեն ու լու­սե­ղեն է, ուս­տի չի կա­րող ըն­կալ­վել տե­սո­ղու­թյամբ կամ պատ­կե­րաց­վել երևա­կա­յու­թյամբ։

Մեկնաբանություններ